Hein van der Wijk

Zondag 14 april bereikte ons het bericht van het overlijden van ons clublid Hein van der Wijk.
Hein is afgelopen zaterdag 13 april op 70-jarige leeftijd overleden.
Wij wisten allemaal dat het niet goed ging met Hein. De laatste jaren liet zijn gezondheid
te wensen over; met name dit seizoen liet zijn gezondheid het niet meer toe op de
clubavonden te komen of om voor een team te spelen.
Het schaakleven van Hein kent de nodige hoogtepunten. Om te beginnen was Hein liefst
vijftien keer kampioen van onze club. Daarmee is hij recordhouder en laat hij een ander
clubicoon Sietze de Jong net achter zich. Dit jaar is het vijftig jaar geleden dat Hein voor
het eerst kampioen werd, als jong talent van schaakclub Heerenveen. Zijn laatste titel
dateert van de jaargang 2009-2010. Van later datum is zijn titel bij het FK 60+ dat hij in
2012 ongeslagen wist te winnen met een score van 6 uit 7.
Als speler van het eerste team droeg hij bij aan menig kampioenschap en wist hij de
FSB-beker een aantal keren te winnen.
Hein was geen schaker op wie je een beroep deed om hem voor het clubwerk te
strikken. Ik heb hem wel eens gepolst als jeugdtrainer of teamleider, maar merkte al
gauw dat daar zijn hart niet lag. Liever liet hij de schaakstukken voor zich spreken. Hein
was een echte liefhebber van het spel. Met zijn initiatiefrijke en aanvallende stijl was het
meestal Hein die de verwikkelingen op het bord bepaalde, waarbij hij vaak graag met de
witte stukken speelde. Dan kon hij vanaf de eerste zet met scherp spel de toon zetten, bij
voorkeur met zijn geliefde Blackmar-Diemergambiet: pion offeren, tactische
complicaties zoeken en uitbuiten en er kon weer een punt genoteerd worden. Stond
Hein in een partij met de rug tegen de muur, dan moest je hem toch vaak twee keer in
een partij verslaan om een punt tegen hem te scoren. Altijd was hij wel op zoek naar de
een of andere tactische ontsnapping uit een hachelijke stelling.
In de laatste jaren echter zocht hij vaak zijn toevlucht tot een rustige opzet, ver weg van
de bekende theoretische varianten waarvoor hij geen tijd en energie meer had om die
bij te houden. Dan bleek dat die rustige varianten hem overduidelijk niet goed lagen en
kwam hij in voor zijn doen passieve stellingen terecht.
Er was nog iets waardoor Hein opviel binnen de club. In de eerste ronden van het
seizoen was hij er niet, in de laatste evenmin. Bij de FSB-slotronde in april liet hij
meestal verstek gaan. De reden? Hein zat in zomerhelft van het jaar aan zee, in z’n huisje
bij Julianadorp. En hoewel ik hem een echte liefhebber van het schaken noemde, liet hij
het leven aan de kust er niet voor schieten.
Nog een anekdote tot slot.
Toen het bestuur van schaakclub Heerenveen drie jaar geleden bij de KNSB informeerde
naar de toekenning van KNSB-erespelden voor clubleden met een 50-jarig lidmaatschap,
bleken er liefst vier leden voor een onderscheiding in aanmerking te komen.
Omzichtig gingen we te werk om vast te stellen of de kandidaten ook werkelijk in een
erespeld geïnteresseerd waren. Twee wel, eentje niet en toen Hein nog.
Alsof hij geroken had waarvoor ik hem polste, zei hij op niet mis te verstane wijze:
“Als jij voor mij zo’n KNSB-speld gaat aanvragen, zeg ik vandaag nog mijn lidmaatschap
van de schaakclub op.” Vervolgens keek hij erbij alsof hij het niet alleen bij die
tegenmaatregel zou laten. Typerend voor Hein: niet op de voorgrond treden, niet in de
belangstelling hoeven staan.
Heins schaakloopbaan was al voor zijn Heerenveense periode van start gegaan bij de
Pion in Harlingen. We hebben drie jaar geleden geprobeerd vast te stellen wanneer hij
clublid werd, maar de archieven van Harlingen boden geen duidelijkheid. Hein moet met
enige zekerheid minstens 55 jaar lid van KNSB zijn geweest.
Schaakclub Heerenveen verliest met het overlijden van Hein van der Wijk niet alleen een
fijn mens, maar ook een sterke schaker. Een echte liefhebber!